Pojam ljubavi u Boccacciovom Decameronu

Abstract

Jedna od velikih sila koja animira Decameron je ljubav: ona čini centralnu temu mnogih novela i predstavlja pokretačku snagu raznih likova, a viđena je u laičkoj i ovozemaljskoj perspektivi, kao sila koja proizlazi iz prirode. Kao takva, ona je za Boccaccia sila koja je sama po sebi zdrava i pozitivna i uzalud ju je pokušavati spriječiti ili uništiti. Štaviše, njeno nijekanje je grijeh koji može izazvati patnju i smrt. Ljubav je ovom djelu prisutna u raznim oblicima: može biti izvor oplemenjivanja koji po dvorskim pravilima ljude vodi do veće senzibilnosti i uzvišenosti duše. Zatim, može proizvesti komične situacije, usljed čega nastaju novele koje se zasnivaju na poruzi i prevarama. Ali isto tako ona može biti uzrok tragičnih i patetičnih događaja. Ovaj tekst pokušava precizirati pojam ljubavi u Decameronu, povući paralelu između njega i srednjovjekovnog pojma ljubavi, te načiniti usporedbu između Boccaccia i Dantea.