Jedno razmišljanj o teoriji demokratskog mira

Abstract

Većina akademskih radnika i političara će se složiti da se Emmanuele Kant može smatrati tvorcem ideje “vječnog mira”, smatrajući njegovo učenje jednim od glavnih izvora idealizma kao teorije međunarodnih odnosa. I to vjerovatno predstavlja najmanji zajednički sadržioc u poređenju sa različitim, i često kontradiktornim političkim interpretacijama. Jedan od primjera kontradiktornosti koji ovaj članak pokušava osvijetliti jeste koncept “demokratskog mira”. On (članak) prati kontinuitet i diskrapance osnovnih referentnih vrijednosti koje proizlaze iz Kantove originalne ideje, a kroz njihovo praćenje u ključnim dokumentima koji su opredjeljivali kreiranje “novih svjetskih poredaka” u pojedinim periodima ljudske historije, kao što su “Wilsonovih 14 tačaka”, “Atlanska povelja” i “Povelja UN”. Članak u konačnom pokušava da ustvrdi da su neke od Kantovih originalnih ideja doživjele svoje iskrivljenje iz čisto pragmatičnih političkih interesa, pledirajući stoga za ponovno iščitavanje Kantovog remek-djela smještajući ga u njegov historijski kontekst, neminovno izvlačeći osnovnu filozofsku poruku da mir ne predstavlja samoodsustvo rata u jednom vremenskom trenutku, nego znači proces koji inherentno osigurava ispunjenje svih ljudskih atributa koji mu pripadaju kao ljudskom biću kroz postizanje slobode, pravde i etike u jednom političkom poretku u kojem politika i moral bivaju pomireni.