Metodologija društvenog istraživanja između nauke i egzegeze zakonitosti građanskog društva

Abstract

Metodologija društvenog istraživanja kao sveobuhvatna naučna, filozofska i teorijska disciplina cjelovito se zanima za pitanja i probleme društva. Cjelovito podrazumijeva strukturalne i funkcionalne komponente u okviru generičkih, historijskih, a i onih potencijalno mogućih veza, odnosa i povezanosti. Ovu kompleksnost društvenog miljea strukturiraju i konstituiraju brojni agensi čije mjesto i sudjelovanje istražuju, sagledavaju i analiziraju pojedinačno naučne društvene discipline. Također, da bi pojedine društvene naučne discipline uspijevale u svom legitimitetu, da bi opravdavale svoj raison d´être, svojim su predmetom bavljenja upućene jedna na drugu, a u naučnim rezultatima se svakako podržavaju, odgovarajuće određeno uvjetuju. Različitost predmeta pojedinih društvenih disciplina opredjeljuje različitost samog dodirivanja i prožimanja u srodnosti metodoloških koncepata; srodnost vodi u sustizanje naučnih opredjeljenja i konstanti u jednom, a što kursira agregat aksioma u postupku ujednačavanja predmeta, metoda i cilja istraživanja unutar tih pojedinačnih disciplina, na osnovu čega se ostvaruje prostor jedinstva saznanja i supstance istine. Naučnoistraživački rezultati etablirani su aksiomima. Egzegezu, kao postupak s težištem teorijskog uopćavanja, krucijalno karakterizira bavljenje domenom pretpostavki i ključno ostajanje u nedosljednosti, odgovarajuće opravdavanje datog po konceptu «kao da je sve dato ujedno i zbiljsko», stvaranje osnove za iznuđivanje i kreiranje slučajeva, dirigovanih situacija, zavisno od situacija dočaravanje i stvaranje bilo optimizma ili pesimizma, a pokatkad se egzegezom podržavaju ishodišta da je stvarnost događanja produkt prirode i djelo objektivnog moćništva, nadređenog determinizma, koji u favorizaciji može da se ispostavlja apsolutno, da se u stvorenim uslovima prikazuje za apsolutni subjekt. Postavljanje stvari kamera opskura ne može biti u funkciji, niti određivati životvorno jedinstvo! Ono je u funkciji suspregnutog sistema građanskih političkih i ideoloških odnosa, ovi odnosi mu nalaze mjere, oblike izraza, opravdanja, apsorpcije, a egzegeza iz zakonitosti građanskog društva te odnose potpomaže, podržava i omogućuje.