Nacija kao produkt i izraz isključivosti građanskog društva

Abstract

Naciju je historijski postavio razvoj građanskih političkih odnosa. Ona je ne samo bila eksponent i reprezentant tih odnosa nego su se svojevrsno njome posredovala, sažimala, određivala i provodila iskušenja građanskih političkih proturječnosti. Unutar tih proturječnosti proistjecali su izazovi i stvarane situacije njihovog dominantnog razrješavanja. Putem nacije su građanski procesi strukturnim unapređivanjem vlastitih dinamizama afirmirali tendenciju nadređivanja i ostvarenja moći. Ne samo u političkom i ideološkom razvoju, građansko društvo također treba, stvara i prikladno podstiče potrebna ograničavanja i isključivost, u čemu je uloga i funkcija nacije neprikosnovena i nezamjenjiva. Isključivost nacije artikulira se na pretpostavkama najšire građanske kulturne politike i politike ekonomskog i privrednog intenziviranja građanske perspektive. Stupnjevi građanskog razvoja, određeni favoriziranim interesima, protektivnim integracijama i načinima manifestiranja ili funkcionaliziranja postojećeg građanskog iracionaliteta, opredjeljuju oblike i nivoe efektuiranja nacionalne isključivosti. Izraz isključivost nacije je njen spiritus agens i on je prati u njenoj građanskoj misiji! Isključivost ima različite manifestacije, a u osnovnom je određena načinom u kom području se ispoljavaju dominantni građanski odnosi i također historijskim stupnjem građanski ostvarenog i legitimiranog integriteta. Historijski maksimalno ilustrativan i kondenzirano izražen primjer faktora građanske isključivosti nacije može se pratiti u građanskom stasanju i funkcijama državnog razvoja prvenstveno Njemačke i Italije u razdoblju do kraja Drugog svjetskog rata. U pitanju Njemačke maestralno su se preplitale, uvjetovale, prožimale i omogućavale građanske historijsko-političke i stvaralačko-kulturne nacionalne komponente. Stvaralačko-kulturne građanske komponente, založene, a preobraćene da historijskoj relevanciji putem nacionalnog emancipiranja prirede, osiguraju teorijsku podlogu i sadržaj, po prirodi stvari ostale su samo njegova kompenzacija. To zalaganje je poslužilo stvaralačko-duhovnom građanskom uravnoteženju, ali nije moglo odagnati faktičku političku suzbijenost izgrađivano dospjelu konkretiziranom građanskom fazom zrelog liberalizma. Isključivi nacionalni politički put mogao je da prihvata, zalogom kontinuiteta i da proizvodi, kontekst podsticanja iracionaliteta.