Filozofija i istina / Filozofija i napredak

Abstract

Zapravo, radi se o američkoj verziji postmetafizičkog mišljenja koje je najpunije izraženo kod Rortyja. Fascinacija ide zaobilaznim i podzemnim putevima: preko francuskog i italijanskog „postmodernizma“, preko ove recepcije Heideggera i Hansa-Georga Gadamera, preko Apela i Habermasa, preko takozvane „postempirističke“ teorije znanosti Thomasa Kuhna i drugih predstavnika „New Philosophy of Science“. Fascinacija, čini se, koju izaziva Rortyjev neopragmatizam, u „retoričko-estetskom odrješivanju filozofskog diskursa od argumentativnog diskursa znanosti“, u jednoj verziji post-Wittgensteinovog neopragmatizma Zapada, koja s pravom Apel ustanovljuje – počiva na „tendencijelnom de-transcendentaliziranju i historiziranju kvazi transcendentalnih problema životno/svjetovnog konstituiranja smisla” (M.H., S. 133). Fascinacija počiva, nadalje, na svojevrsnoj američkoj recepciji Heideggera.  Zahvaljujući tome da se u Americi događa svojevrsno redefiniranje postmetafizičkog mišljenja, koje postaje i post-filozofsko, kod Rortyja objektivitet i metafizičnost imaju samo idiosinkratičnu vrijednost.