Kratka analiza procesa formiranja etničkih grupacija

Abstract

Etnički identitet je u ovom radu shvaćen kao onaj pojmovni okvir koji grupa ili pojedinac imaju o svojim etničkim vezama, a koji je produkt unutarnje definicije grupnog ili pojedinačnog etničkog ”ja” i drugih definicija o grupi ili pojedincu koje na to etničko ”ja” utiču izvana. Etnički identitet je tako direktan rezultat procesa identifikacije i kategorizacije, te je stoga u velikoj mjeri ovisan o kontekstu čiji je dio. Proces kategorizacije može biti manje ili više nasilan, a obično uključuje resurse moći, te je zasnovan na određenoj definiciji ‘alteriteta’. Različitost druge grupe upotrebljava se za stvaranje imaginarnih granica između ‘Nas’ i ‘Njih’, a najčešće se koristi za podvlačenje imaginarnih negativnih kvaliteta ‘drugog’ koji se onda uvećavaju te prikazuju kao prirodni i nepromjenjivi kroz procese stereotipiranja. Stereotipiranje omogućava dominantnoj grupaciji da u susretu sa onim drugačijim i stranim, zadrži pozitivnu sliku o sebi definirajući drugu grupu kao ultimativno negativnu, te stoga suprotnu od sebe.

Osnovna veza između ličnog i etničkog identiteta pojedinca je proces identifikacije. Negativni aspekti grupnog članstva uključuju depersonalizaciju pojedinca, te podrivanje ličnog identiteta, s obzirom na to da pojedinac funkcioniše primarno kao nosilac kvaliteta grupe, te stoga može postati laka meta za internalizaciju nasilne kategorizacije. Internalizacija agresorskih kvaliteta je jedna od mogućih reakcija grupe na nasilnu kategorizaciju, ali podređena grupa također može razviti osjećaje bijesa i agresije, te u tom slučaju vrijednosti agresora mogu biti odbačene, a kategorizacija nije nužno internalizirana. U najgorem mogućem scenariju, podređena grupa prestaje sa obavljanjem socijalnim praksi koje su nužne za održanje identiteta, te stoga prestaje da postoji.